Każdy człowiek chce być szczęśliwy. O tym co warunkuje ludzką szczęśliwość powstało wiele teorii naukowych, które oprócz czynników konstytucjonalno-genetycznych, na plan pierwszy wysuwają optymalizację środowiska wychowawczego oraz styl zarządzania posiadanymi umiejętnościami w trakcie całego życia.

Jednym z ważnych elementów natury człowieka jest cierpienie. Jest ono realnym uczuciem i stanowi część życia. A jednak nikt nie chce cierpieć i być nieszczęśliwy!

Bywa, że niespodziewanie, w życiu człowieka pojawia się samotność rozumiana jako brak poczucia więzi i wynikające z tego konsekwencje.

Innym razem odczuwany jest niepokój, nieokreślony lęk a życie zaczyna być pozbawione sensu, przyjemności, pojawia się wrażenie płynięcia z prądem bez określonego celu. Jest to niejasne a jakże dotkliwe poczucie cierpienia - choroba, której nie da się określić słowami a którą jednak można wyczuć przy wnikliwym wejrzeniu w siebie. Zdarza więc, że ludzie cierpią na samych siebie, ponieważ cierpienie jest w nich samych. Stanowi to dla nich wielki problem. Potrafią rozwiązywać różne umysłowe zagadki lecz nie potrafią rozwiązać zagadki jaką oferuje życie każdemu z nas, bez wyjątku. Okaleczona osobowość człowieka szuka wówczas wyjścia z tej życiowej pułapki w kaleki sposób. Rodzi się wówczas pytanie co może człowiek zrobić, aby zdobyć taką wiedzę, która wskaże drogę do bardziej radosnego, zdrowszego i wydajniejszego stylu życia.

Czasem  odpowiedzią na to pytanie może być kontakt z psychoterapią a właściwie z psychoterapeutą, człowiekiem gotowym do towarzyszenia w poszukiwaniu indywidualnej drogi, własnych odpowiedzi, pomocy w przejęciu odpowiedzialności za swoje życie.